Bir gün öleceksiniz! Evet bunu zaten biliyorsunuz ve muhtemelen başınızdan kaynar sular dökülmedi bunu aklınızdan geçirirken. Ama daha da acısı ve korkutucu olanı sevdiğiniz insan ölecek dersem o insanın yüzü belirecek aklınızın bir köşesinde. Yüz hatları, bakışı, gülümsemesi, ilk tanışma hikayeniz... Daha da önemlisi yürüyüşü... Evet insanın aklına sevdiğinin yürüyüşü kazınır bazen. Sevdiği insanı kaybedenin sokakta yürüyüşü bile değişir sadece hayatı değil. O haberi duyduğunuz o anda saniyeler içinde milyon tane düşüncenin milyonu da bu haberi yalanlayacak başka bir haberi duymayı umut etmekten ibaret. Cemal Süreya bunu Sizin Hiç Babanız Öldü Mü? şiirinde çok güzel özetlemiş... Babamdan ummazdım bunu kör oldum... En çok da hiç ummadığınızda gelen ölüm sarsar sizi, görüp görebileceğiniz depremlerin en büyüğünü yaşarsınız. Kiminiz gözyaşlarını o cümleyi duyar duymaz kiminiz haftalar, aylar, hatta yıllar sonra o insanın yanınızda olmasını dilediğiniz o anda bırakır. Kiminiz onca zaman sonra kendisini en olunmayacak şeye öfkelendiğinizi fark ettiğinde... Kiminiz alkolü biraz fazla kaçırdığında... Kiminiz hiçbir zaman... İnsanlar gidip gelecek, belki de hiçbirini fark etmeyeceksiniz. Bir başınıza ya da artık fiziken yanınızda olmayan o insanla kalmayı en çok istediğiniz anda kalabalıklar belirecek hayatınızda. En korkuncu da kendinizle olan o büyük kavgalarınız sonrasında insan içine karışmak istediğinizde, sanki o kalabalık bir rüzgâr ile aniden kaybolmuş gibi kimseyi bulamayacaksınız belki de etrafınızda. Tıpkı hayatınızda daha önce deneyimlediğiniz gibi en çok ihtiyacınız olan hep olmadık zamanda ya da çok geç gelecek. Yeni maskeleriniz olacak! Markete, işe, ailenizi ziyarete giderken yan cebinizde onlar olacak. Birileri ondan kalan eşyaları elden çıkarmanın yolunu arayacak. Onları tutmanın sizi üzdüğünü tekrarlayıp duracak. Arkadaşlarınız ya da aileniz ondan hiç bahsetmeyecek ve o klasikleri dinlemeye başlayacaksınız... “Seni üzmemek için…” Sanki siz bu gerçeği unutmuş gibi... Sizin bu yası hayatınızın her anında üzerinde kilidi olmayan ve bazen ufak bir rüzgarla bile kendiliğinde açılan bir kapının arkasına bıraktığınızı bilemeden... Yorgunluktan bedeninizin yıpranıp uykuya daldığı o ilk uykudan uyandığınızda bir anlığına unutmuş olacaksınız o gerçeği ama hemen kendini hatırlatacaktır. Bir yasın ilk adımları. Hayatınızdan hiçbir zaman yok olmayacak ve hayatınızı değiştirecek o duygu artık derinizin altında sizinle. “Geçecek” sözü etrafınızdaki insanların dillerinde olacak her zaman. Bir siz bir de sizden önce ya da sizinle bunu deneyimleyenler, belki de sizin bile daha önce fark etmediğiniz insanlar bilecek ki asla geçmeyecek. Bazı anlarda geçmiş gibi görünse de, hep en olmadık zamanda geri gelecek! Tanrı ile aranıza mesafe girecek ya da Tanrıya daha çok bağlanacak veya bağlanmak isteyip yapamayacaksınız. Uzun zaman sonra o ilk defa gülümsediğiniz andaki o suçluluk duygusunu ve öfkeyi konumlandıramayacaksınız belki de. Ya onu unutursam ve bir gün yüzünü ya da anılarımızı hatırlayamazsam diye bir iç ses belirecek hayatınızın ortasında bir süreliğine. Asıl gerçek de hayatınız bu yazı kadar dağılacak ve toparlama telaşınız hiç ya da çok az olacak.